22 października: Św. Salome

I w.

Według św. Jana św. Salome była krewną Marii, matki Jezusa - najprawdopodobniej jej cioteczną lub stryjeczną siostrą. Należała do grupy kobiet towarzyszących Panu Jezusowi i apostołom w ich wędrówkach. Wraz z innymi niewiastami dbała o codzienne potrzeby podróżujących mężczyzn. W Ewangelii według świętego Mateusza nazywana jest matką synów Zebedeusza – czyli apostołów Jana i Jakuba.

Według Ewangelii Salome prosiła Chrystusa, by w przyszłości zapewnił jej synom zaszczytne miejsce u swego boku w odbudowanym Królestwie Dawida. Mimo tej „materialnej” motywacji przyłączenia się do Chrystusa, Salome okazała się wierną Zbawicielowi w najtrudniejszych chwilach. To ona, wraz z Marią Magdaleną i Marią – Matką Jakuba, stała pod krzyżem, będąc świadkiem męczeńskiej śmierci Jezusa. 

Była też jedną z niewiast, które w poranek wielkanocny poszły do grobu, by namaścić Jego ciało wonnymi olejkami, chcąc dopełnić pogrzebowych zwyczajów, które nie mogły odbyć się w piątek, ze względu na sobotni szabat. Kobiety napotkały pusty grób, przy którym objawił się im anioł, zwiastujący tajemnicę zmartwychwstania. Jako pierwsze spotkały też zmartwychwstałego Chrystusa, który nakazał im przekazanie radosnej nowiny apostołom.

Wiele apokryfów przypisuje Salome znaczącą rolę w pierwszych wiekach Kościoła. Miała liczne sanktuaria; do największych należały te w Palestynie, Konstantynopolu, Arles i Veroli we Włoszech – gdzie znajdowały się domniemane szczątki świętej.

Salome w wielu tekstach pochodzących ze wczesnego średniowiecza, uważana jest też za kobietę asystującą przy narodzinach Jezusa. Tak też przedstawiano ją na wielu malowidłach.