(zm. 701)
Syryjczyk pochodzący z Antiochii, a urodzony w sycylijskim Palermo, przybył do Rzymu za panowania papieża Adeodata II, zaś z rąk Leona II przyjął święcenia kapłańskie. Po śmierci papieża Konona dokonano rozdwojonej elekcji – jedno stronnictwo wybrało diakona Teodora, drugie archidiakona Paschalisa. Ten drugi poprosił egzarchę raweńskiego o wsparcie zbrojne w uzyskaniu papieskiego tronu. Oba stronnictwa, pragnąc uniknąć większych sporów, porozumiały się i w roku 687 obrały namiestnikiem świętego Piotra prezbitera kościoła św. Zuzanny na Kwirynale – Sergiusza.
Do Rzymu przybył jednak namiestnik Rawenny i trzeba była zapłacić okup obiecany przez niegodnego kandydata Paschalisa. Po zamieszaniu związanym z elekcją czekało papieża pocieszenie w postaci nawróconej duszy – mianowicie król Caedwalla z Wessexu wyruszył z pielgrzymką do Wiecznego Miasta, aby przyjąć chrzest z rąk wikariusza Jezusa Chrystusa.
W roku 692 cesarz bizantyński Justynian II zwołał w Konstantynopolu synod in trullo (czyli pod kopułą – w sali pałacowej), który nazwano bezprawnie soborem powszechnym. Do obrad nie zaproszono biskupów Zachodu i przyjęto uchwały wymierzone w prymat Głowy Kościoła. Wobec owej gnieżdżącej się na Wschodzie pychy – jaka w końcu doprowadziła do tragedii odłączenia się od Mistycznego Ciała Chrystusa, którym jest Kościół katolicki – Najwyższy Pasterz nie mógł pozostać bierny. Odmówił zatwierdzenia postanowień zbójeckiego synodu i potępił jego twierdzenia (również te wymierzone przeciwko celibatowi duchowieństwa).
Zdecydowana postawa papieża wywołała gniew basileusa. Wysłał on wojsko dla pojmania Sergiusza, ale wyprawa spotkała się ze skutecznym oporem stronników papieskich i ludności rzymskiej. Dowódca oddziałów cesarskich uniknął śmierci tylko dlatego, że wstawił się za nim Ojciec Święty – chowający w sercu miłosierdzie również dla swych wrogów.
Święty Sergiusz wspierał działalność misyjną – na prośbę króla Franków Pepina Średniego konsekrował na biskupa Willibrorda, późniejszego świętego, i zezwolił na jego apostolat wśród ludu Fryzów. Odnowił ponadto Bazylikę Świętego Piotra i kościół Świętej Zuzanny, a Martyrologium rzymskie notuje, że to on wprowadził śpiew Agnus Dei do liturgii Mszy Świętej. Był też gorliwym czcicielem Bogarodzicy, o czym świadczy ustanowienie przez niego święta Matki Bożej Gromniczej i zarządzenie uroczystych procesji w święta Jej narodzin, zwiastowania, oczyszczenia i zaśnięcia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz