(zm. 784)
Irlandzki święty znany jako Wirgiliusz z Salzburga nosił celtyckie imię Fergal, a z powodu braku łacińskiego odpowiednika mówiono doń Wirgiliusz. Nie wiadomo gdzie i w którym roku się urodził, pierwsza natomiast zanotowana data z jego życia to rok 742, kiedy to ów iroszkocki mnich opuścił ojczyznę, by szukać chwały Bożej i zbawienia dusz na kontynencie.
Dotarł na ziemie Franków, gdzie spotkał się z życzliwym przyjęciem Pepina Krótkiego, majordoma Neustrii i Burgundii, a późniejszego króla Franków i współtwórcy Państwa Kościelnego. Zatrzymał on świątobliwego zakonnika na swym dworze, pragnąc czerpać od niego Boską naukę i nasycić się owocami cnót opatrznościowego przybysza. Ojciec Wirgiliusz nie pozostawał dłużny – poświęcając się ewangelizacji dworu i ludu frankońskiego, podejmując posty i pokutę w intencji ich zbawienia.
Pepin polecił Wirgiliusza księciu bawarskiemu Odylonowi, który ofiarował mu naprzód opactwo klasztoru św. Piotra w Salzburgu, potem zaś stolicę biskupią. W międzyczasie Święty odbył prawdopodobnie podróż do Rzymu, a do Bawarii dotarł w roku 746. Nie od razu przyjął sakrę biskupią, nie czując się godnym tak wielkiej odpowiedzialności. Na początku sprawował co prawda faktyczne rządy, ale formalnie biskupstwo powierzył swemu przyjacielowi rodem z Irlandii, św. Dodonowi, potem dopiero zajmując jego miejsce.
Podczas rządów diecezją salzburską biskup Wirgiliusz wspierał działalność misyjną św. Ruperta, wszedł natomiast w spór z wielkim angielskim świętym działającym na germańskich ziemiach i zwanym Apostołem Niemiec – św. Bonifacym. Odbywał on akurat podróż po Bawarii, chcąc zaprowadzić karność w diecezji. Obaj święci spierali się o dwie sprawy, ważność chrztu udzielanego niedbale przez niezdyscyplinowane duchowieństwo i o kwestię kulistości Ziemi, za czym optował Wirgiliusz. Sprawa doszła nawet do papieża, ale w końcu została rozwiązana polubownie.
W roku 748 rozpoczął Święty budowę nowej katedry w Salzburgu, która powstała pod wezwaniem św. Ruperta, apostoła Bawarii, którego relikwie tam właśnie przeniesiono. Zasługą biskupa salzburskiego jest też poświęcenie kaplicy w Oeting (obecnie Altötting), potem przebudowanej na kościół, gdzie do dziś znajduje się ważne dla Bawarii sanktuarium maryjne. W ostatnich latach życia prowadził też działalność misyjną w Karyntii. Po powrocie z wizytacji kanonicznej w roku 784 zachorował śmiertelnie i, przygotowawszy się solidnie do stanięcia przed sądem Chrystusa Pana, zakończył swą doczesną wędrówkę. Papież Grzegorz IX zaliczył biskupa Salzburga w poczet świętych w roku 1233.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz