(30 stycznia 1846 – 2 marca 1932)
María de los Ángeles Guerrero y González urodziła się w Sewilli, w wielodzietnej, ubogiej, lecz bardzo pobożnej rodzinie. W stolicy Andaluzji spędziła dzieciństwo, stoczyła pierwsze zmagania z dorosłym życiem, spełniła swą opatrznościową misję i tu również zakończyła swe święte życie. Jej rodzice, Franciszek i Józefina, pracowali przy pobliskim klasztorze trynitarzy, skąd płynęły do niej pierwsze sygnały powołania, dźwięczące w oddanych Bogu sercach jej rodziców.
Ojciec przekazał jej pasję dobrej katolickiej lektury, matka zaś, która troszczyła się o wystrój kościoła parafialnego – zamiłowanie do modlitwy i wyczulenie na potrzeby bliźnich. Maria zaczęła naukę w szkole, lecz musiała ją przerwać z powodu niedostatków materialnych w domu. Zatrudniła się w zakładzie szewskim, co okazało się opatrznościowe, ponieważ za pośrednictwem swej przełożonej poznała księdza kanonika José Torresa Padillę, dzięki któremu odkryła powołanie.
W roku 1865 chciała wstąpić do karmelitanek bosych, lecz nie przyjęto jej z powodu słabego stanu zdrowia. Odtąd jej życie stało się zobrazowaniem prawdy, iż nieprzeniknione są drogi Boże, a łaska pociąga człowieka do świętej służby „jak nie tędy, to owędy”. Nie mogąc wstąpić do zakonu, młoda kobieta zaczęła angażować się w służbę chorym i ubogim.
W 1868 roku ponownie rozpoczęła postulat, tym razem w Zgromadzeniu Córek Miłości. Ponownie też musiała przerwać formację zakonną z powodu choroby. W roku 1871 złożyła prywatne śluby życia według rad ewangelicznych, a już dwa lata później miały się wyjaśnić jej dotychczasowe „niepowodzenia”. W mistycznej wizji ujrzała dwa krzyże. Na jednym wisiał Pan Jezus. Drugi był pusty. Ten prosty znak, mówiący o potrzebie cierpienia dla Chrystusa i dźwigania swojego krzyża, stał się momentem przełomowym dla Świętej. Zrozumiała, że jej zadaniem jest stworzenie nowej rodziny zakonnej.
W 1875 roku założyła Towarzystwo Sióstr od Krzyża – zgodnie z daną jej przez Boga wskazówką. Tajemnica Krzyża i służba potrzebującym miały być drogą do Boga w nowo powstałej wspólnocie, która bardzo szybko rozprzestrzeniła się po całej Hiszpanii. „Stać się ubogim dla ubogich, aby zaprowadzić ich do Chrystusa” – brzmiała dewiza sióstr. W 1879 roku biskup Sewilli zatwierdził regułę zgromadzenia, a w roku 1904 to samo uczynił papież św. Pius X. Zmarłą w opinii świętości beatyfikował i kanonizował Jan Paweł II w latach 1982 i 2003, podczas uroczystości w Sewilli.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz