(ok. 140 – ok. 202)
Św. Ireneusz przyszedł na świat w Smyrnie (obecnie Izmir) w Azji Mniejszej. Miał szczęście pobierać nauki u jednego z Ojców Apostolskich św. Polikarpa, któremu z kolei skarb Wiary przekazał sam św. Jan Ewangelista. Za młodu odebrał również edukację w dziedzinie filozofii i literatury, dzięki czemu zasłynął nie tylko jako wielki apologeta, ale również jako człowiek obeznany w naukach świeckich, o czym świadczy Tertulian. W drugiej połowie II wieku rozwijała się wciąż herezja gnostycka, którą sam Pan Jezus nakazał zwalczać w Apokalipsie św. Jana, zaś Jego uczniowie stawali w szranki z tą błędną i niebezpieczną nauką.
Polikarp widząc w swym uczniu zapał apostolski, wysłał go do Galii, gdzie w Vienne rozpoczął misyjną działalność wśród pogan. Został tam wyświęcony na biskupa, a po jakimś czasie udał się z wyprawą dyplomatyczną do papieża Eleuteriusza. Pod jego nieobecność wojska cesarskie wkroczyły do Lugdunum (dzisiejszy Lyon) i prześladując chrześcijan zamordowały również tamtejszego biskupa św. Potyna. Ireneusz został jego następcą na stolicy.
W swojej praktyce duszpasterskiej miał niejedną okazję starcia się z poglądami gnostyków, co zaowocowało powstaniem jego najbardziej znanego dzieła, którego pięć tomów greckiego oryginału zaginęło, lecz zachował się łaciński przekład zatytułowany Adversus haereses. Jest to dzieło niezwykle cenne, ponieważ zawiera charakterystykę wszystkich herezji dręczących Kościół od czasów apostolskich. Ireneusz z Lyonu sporządził też listę papieży, począwszy od św. Piotra. Wśród niewielu ocalałych dzieł Świętego znajduje się też traktat pod tytułem Dowód prawdziwości nauki apostolskiej.
Biskup Lugdunum nie bez powodu został zaliczony do zaszczytnego grona Ojców Kościoła. Ugruntowywał on bowiem wśród chrześcijan świadomość równorzędności Tradycji Kościoła względem Pisma Świętego jako źródła Bożego objawienia. W swoich pismach odwoływał się do autorytetu świętych mężów, którzy otrzymali naukę bezpośrednio od Chrystusa Pana i przekazali swoim następcom. Zwraca on też uwagę na znaczenie sukcesji apostolskiej w przekazywaniu świętego depozytu wiary.
W pismach wymierzonych przeciwko herezjom zawarł prawidła, wedle których można poznać prawdziwy Kościół Chrystusowy – mianowicie, że jest to Kościół Powszechny, który od czasów Boskiego Założyciela wyznaje i przekazuje bez skazy niepodlegającą zmianom doktrynę wiary, którą w takim samym rozumieniu wyznają wszyscy prawdziwi członkowie Mistycznego Ciała Chrystusa. Kościół ten był zapowiedziany przez proroków, potwierdzony przez cuda Pana Jezusa oraz Jego uczniów, a jego świętość przypieczętowana jest krwią męczenników. Posiada on także autentyczny wykład Pisma Świętego wedle prawideł Tradycji, czyli tego wszystkiego, co Zbawiciel przekazał uczniom, a nie polecił spisać na kartach Ewangelii. Zaś Wieczne Miasto, w którym zamieszkują następcy św. Piotra, zajmuje miejsce uprzywilejowane jako pierwsza i najważniejsza ze stolic biskupich.
Nie zachowały się żadne informacje źródłowe na temat okoliczności śmierci św. Ireneusza, jednakże z podań spisanych przez św. Hieronima dowiadujemy się, iż poniósł śmierć męczeńską podczas prześladowań prowadzonych przez cesarza Septymiusza Sewera w roku 202.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz