(zm. 1886)
W drugiej połowie XIX wieku dotarli do afrykańskiej Ugandy Ojcowie Biali, zgromadzenie powołane do szczepienia Wiary prawdziwej w Afryce. Odnieśli początkowo sukces, nawracając piętnaście tysięcy tubylców. Sam król Mutesa I był zainteresowany religią głoszoną przez misjonarzy, ale gdy dowiedział się, że przyjmując chrzest musiałby zrezygnować z poligamii, zwrócił się przeciwko chrześcijaństwu i stał się wyznawcą Mahometa. Krwawe prześladowania chrześcijan wszczął jego syn Mwanga I, za panowania którego poniósł śmierć św. Karol i pozostali kanonizowani męczennicy.
Karol Lwanga urodził się około roku 1860 w Bugandzie, jednym z pięciu królestw składających się na państwo Ugandy. Usłyszał on o katolickich misjonarzach i wyruszył do stolicy królestwa, by ich poznać. Pobierał tam nauki katechetyczne, a jednocześnie zaciągnął się na służbę u króla. Wkrótce został mianowany przełożonym paziów królewskich. W wieku dwudziestu pięciu lat przyjął chrzest i udzielał się w miejscowej wspólnocie chrześcijan.
Kiedy rozpoczęły się prześladowania, Karol widział na własne oczy okrucieństwa, jakich dopuszczali się siepacze króla. Nie zamierzał jednak ukrywać swojej przynależności do Kościoła i śmiało wyznawał wiarę w Jezusa Chrystusa. Został za to osadzony w więzieniu i tam nadal rozszerzał królestwo Boże wśród współwięźniów, potajemnie udzielając chrztu niektórym z nich.
Trzeciego czerwca 1886, w dzień Wniebowstąpienia Pańskiego wydano wyrok śmierci na Karola Lwangę i jego trzynastu towarzyszy, poddając ich wcześniej brutalnym torturom. Niektóre podania twierdzą, iż okrutny i bezwstydny król próbował skłonić męczenników do popełnienia grzechu sodomskiego w zamian za darowanie życia, ale nie zdołał przełamać ich przywiązania do Chrystusa. Święci męczennicy spłonęli na stosie, a Karol Lwanga do ostatnich chwil krzepił ich na duchu, przed samą śmiercią krzycząc jeszcze, że „za parę chwil spotkamy się w raju”.
Został on beatyfikowany obok dwudziestu jeden innych męczenników przez Benedykta XV w roku 1920 i ogłoszony patronem katolickiej młodzieży i Akcji Katolickiej w Afryce. Między świętych policzył ich Paweł VI w roku 1964. Ich krew wylana dla Chrystusa Pana stała się zasiewem obfitego plonu łaski, jaki później robotnicy Pańscy zebrali w Afryce. Liczba katolików zaczęła się stale powiększać w Ugandzie, dochodząc dziś do pięciu milionów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz