(ok. 1120 – ok. 1160)
Św. Eryk Jedvardsson, zwany tak od imienia ojca, Edwarda, to postać znacząca dla duchowej historii Szwecji, choć niestety materiały źródłowe na jego temat są nader skromne. Następca tronu Szwecji po Swerkerze I Starszym, urodzony w okolicach jeziora Melar, był nie tylko założycielem dynastii Erykidów, ale przede wszystkim krzewicielem wiary katolickiej i ważnym patronem ludu szwedzkiego, który później miał nieszczęście pójść za odszczepieństwem XVI-wiecznych „reformatorów” Kościoła. Jego samodzielne rządy nie były długie, bo niespełna pięcioletnie, władca dał jednakże budujący przykład świętości i sprawiedliwości zasiadającej na tronie królewskim, a więc na szczycie hierarchii społecznej słabo jeszcze schrystianizowanego kraju.
W Szwecji ścierały się wówczas żywioły pogańskie i chrześcijańskie. Król Swerker, który współpracował z Kościołem w zabiegach o zjednoczenie i wzmocnienie państwa, został zamordowany przez pogańskiego wielmożę Magnusa Henrikssona. Schedę po nim przejął Eryk IX, który potykał się z pogaństwem we własnym kraju i przedsiębrał wyprawy na posiadłości sąsiednich Finów, uparcie trwających przy starych kultach. Wsparty przez akcję propagandową ojców dominikanów miał on zebrać wojska na tak zwaną pierwszą krucjatę szwedzką. Król wyruszył w towarzystwie św. Henryka, biskupa Uppsali. Sama wyprawa nie odniosła wprawdzie skutku, ale święty biskup pozostał na miejscu i poniósł śmierć męczeńską podczas nawracania ludności.
Świątobliwy władca kontynuując dzieło swego poprzednika na tronie rozszerzał sieć zakonów i parafii w swym kraju, a także usiłował nałożyć, na podobieństwo innych państw europejskich, dziesięcinę na potrzeby Kościoła. Bywa on również nazywany Erykiem Prawodawcą – miał bowiem wydać kodeks prawny oparty na nauce Ewangelii i zgodny z wytycznymi prawa Bożego. Nie podobało się to wszystko pogańskim panom i zaczęli oni dybać na życie św. Eryka. Pewnego razu, gdy uczestniczył on we Mszy Świętej, doniesiono mu, iż do miasta nadciągają zbuntowane oddziały splamionego już królobójstwem Magnusa Henrikssona i sprzymierzonych z nim panów pogańskich. Katolicki król zachował spokój i miał odpowiedzieć: „Skończmy chociaż Ofiarowanie. Reszta wieczerzy odbędzie się gdzie indziej”. Jakoż po zakończeniu Najświętszej Ofiary i wyjściu z kościoła monarcha wpadł w ręce buntowników.
Wedle podania miał on być torturowany w poniżających dla Pomazańca okolicznościach i ścięty w miejscu publicznym. W taki sposób Eryk IX poniósł śmierć męczeńską z powodu swego przywiązania do świętej wiary i krzewienia jej w kraju poddanym jego berłu. Ofiara życia królewskiego opłaciła się widocznie, bo już w trzy lata po dokonaniu mordu na głowie państwa w Starej Uppsali, dotychczasowym centrum pogaństwa, powstała założona przez papieża Aleksandra III metropolia, a kult Świętego rozszerzył się w jego ojczyźnie. Eryk IX jest głównym patronem Szwecji. Obecnie katedra w Sztokholmie, siedziba jedynej katolickiej diecezji w protestanckiej Szwecji, nosi wezwanie tego właśnie świętego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz